Tips uit de praktijk van onze inzetbaarheidsspecialist Wendij

Ontslag op staande voet en weigering re-integratieverplichtingen

Deze keer gaat het over de situatie waarin een zieke werknemer op staande voet wordt ontslagen en vervolgens weigert mee te werken aan de re-integratieverplichtingen tijdens de eerste 104 weken van arbeidsongeschiktheid. Ontslag op staande voet is een benadelingshandeling en daarom wordt conform het Maatregelenbesluit een weigering van de uitkering vastgesteld. “Dat is mooi”, zal de eigenrisicodrager voor de Ziektewet al snel denken. “De benadelingshandeling betekent geen toerekening van de uitkering. Dat scheelt mij re-integratie inspanningen en kosten en het moeten betalen van de uitkering”. De gemiddelde werkgever laat het hier dan ook bij en gaat over tot de orde van de dag.

Verplichtingen werkgever blijven doorlopen!

En daar gaat het fout! Want de benadelingshandeling en het niet meewerken aan de re-integratie betekent niet dat de werkgever geen risico meer loopt. Integendeel, er is namelijk wel gewoon een Ziektewetrecht. Maar uitsluitend omdat als gevolg van de benadelingshandeling er sprake is van een sanctie leidt dit Ziektewetrecht niet tot het daadwerkelijk moeten uitbetalen van de uitkering. De werkgever moet dus wel alle overige verplichtingen nakomen. Dus ook de verplichtingen volgens de wet Verbetering poortwachter.

Gevolgen: loonsanctie en WGA-toerekening

Als deze werknemer niet geheel volgens de verplichting uit de wet Verbetering Poortwachter wordt begeleid, dan loopt de werkgever een zeer grote kans op een loonsanctie van een jaar. En dan gaat het dus om een jaar Ziektewetuitkering (hierna: ZW-uitkering). Deze werkgever zal wellicht dan denken dat de uitkering toch nihil was en dat de sanctie dus niets inhoudt, maar ook daar zit hij fout!

Anders dan de niet toegekende uitkering, betekent de loonsanctie dat de werkgever alsnog een vol jaar ZW-uitkering (70% van het gemaximeerde loon) moet betalen. En omdat de (ex)werknemer, vanwege zijn weigering mee te werken aan de re-integratie, niet is begeleid, is er ook nog een grotere kans op het toekennen door het UWV van de WGA-uitkering waarvoor de werkgever vervolgens max. 10 jaar financieel verantwoordelijk is!

Want dat is een volgende adder onder het gras. De benadelingshandeling geldt alleen bij de Ziektewet en niet bij de WGA. Als de werknemer dus op staande voet is ontslagen, daarna niet succesvol gere-integreerd wordt en na de WIA-Poortwachtertoets in de WGA komt, dan heeft hij gewoon recht op een WGA-uitkering met alle (financiële) gevolgen voor de (ex)werkgever.  

Kan een werkgever deze loonsanctie en WGA-toerekening dan niet voorkomen?

Jazeker. Dat kan hij door de actieve Poortwachterbegeleiding gewoon voort te zetten of, als de werknemer volhardt in de weigering tot medewerking, iedere 3 maanden schriftelijk te vragen of de werknemer inmiddels van gedachte is veranderd. En natuurlijk moet hij dan goed alle schriftelijke reacties in het dossier opnemen. In dat geval kan een loonsanctie worden voorkomen. Maar ondanks dat de loonsanctie is afgewend, is er nog altijd het risico van de WGA-toerekening. Deze kan alleen worden voorkomen door een succesvolle re-integratie of door het UWV te overtuigen de WGA-uitkering niet toe te kennen vanwege het niet nakomen van de re-integratieverplichtingen.

Al met al kan dit bij een modaal inkomen zo maar een potentiële schadelast van € 250.000 voorkomen. Voor Wendij is dit dagelijks werk, maar ook voor de werkgevers of adviseurs?

Wilt u hier meer over weten? Neemt u dan contact op met uw inkomensadviseur van Montae & Partners of rechtsreeks met Wendij Luijkman (wendij.luijkman@advance.blue).